Zdrada małżeńska – wybrane orzecznictwo

Zdrada a wina przy rozwodzie.

Przeważającym poglądem w orzecznictwie i doktrynie jest uznanie zdrady małżeńskiej za przyczynę rozpadu małżeństwa. Istnieją również poglądy odmienne, ale nie o nich dzisiaj. Poniżej prezentuję tezy z kilku orzeczeń Sądu Najwyższego, według których zdrada jest przewinieniem ciężkiego kalibru skutkującym zakończeniem sprawy z ustaleniem winy:

„I. Istotą małżeństwa są, między innymi, stosunki płciowe między małżonkami z wyłączeniem takich stosunków z osobami trzecimi; małżonek zatem postępujący z własnej woli wbrew tej zasadzie małżeństwa popełnia umyślnie czyn z punktu widzenia przyjętych zasad współżycia niedozwolony, a tym samym musi być uznany za winnego rozkładu małżeństwa, jeśli czyn jego do rozkładu się przyczynił.

Gdy małżonek zrywa więzy małżeństwa, ażeby iść za uczuciem miłości do osoby trzeciej, jego samowolne, faktyczne rozwiązanie małżeństwa musi być uznane za czyn niedozwolony (Sąd Najwyższy z dnia 8 maja 1951 r., C 184/51, LEX nr 160101)”.

„Nawet jednorazowy postępek małżonka może stać się przyczyną trwałego i zupełnego rozkładu; dotyczy to w szczególności takich faktów, jak cudzołóstwo i ciężka zniewaga (Sąd Najwyższy z dnia 24 kwietnia 1951 r., C 667/50, LEX nr 117064)”.

„Pod rządem kodeksu rodzinnego cudzołóstwo może być podstawą udzielenia rozwodu bez względu na czas, kiedy je popełniono, jeżeli było ono przyczyną lub choćby jedną z przyczyn rozkładu pożycia stron (Sąd Najwyższy z dnia 19 grudnia 1950 r., C 347/50, LEX nr 170865)”.

Powrót